Nadruk op de hoogte door de klassieke hanglampen

Een van de enorme voordelen van in een negentiende eeuws huis wonen is dat de plafonds zo enorm hoog zijn. Het ligt er natuurlijk nog maar net aan in wat voor huis je woont, dit gaat bijvoorbeeld niet op voor de arbeidershuisjes die er in die tijd gebouwd zijn. Ik doel op de statige oude panden die zo kenmerkend zijn voor de oude Nederlandse architectuur. In precies zo’n huis woon ik, midden in de stad. Ik woon in het centrum, wat ook vroeger het centrum is geweest en waar weer daarvoor een hele grote kathedraal heeft gestaan. Die is inmiddels weg en in de negentiende eeuw zijn daar huizen voor in de plek gekomen. Ik heb me eens laten vertellen dat mijn huis een oud pakhuis moet zijn geweest maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat waar is, daarvoor is het interieur van de kamers teveel gericht op de utilisatie ervan als woonruimte. Ik heb een etage in dit pand voor mezelf, met daarin een voor- en een achterkamer. Een van de kamers heb ik omgetoverd tot slaapkamer en de ander dient als mijn woonkamer, beide gescheiden door een schuifdeur. Toch communiceren beide kamers nog wel met elkaar aangezien de klassieke hanglampen die er aan de plafonds hangen hetzelfde zijn. Als je de schuifdeuren dus open laat staan, dan zie je echt een ‘lijntje’ tussen de beide kamers omdat die klassieke hanglampen zo goed op elkaar aansluiten. Ik moest wel klassieke hanglampen ophangen, de ruimtes schreeuwden er gewoonweg om. De ornamenten aan dit plafond zijn zo prachtig, zo klassiek, je zou echt niet goed zijn geweest als je niét de nadruk hier op de hoogte had gelegd. Ik heb het maar wat goed voor elkaar!