Zogenaamd pretentieuze boxspring

Mijn kind is eigenwijs als de neten. Ze is achttien en gaat op kamers en wil per se uitstralen dat ze arm is of zoiets, ik begrijp er helemaal niks van. Ze is zo alternatief als maar kan en staat niet toe dat ik haar help haar meubels uit te zoeken. Ze heeft een redelijk riante kamer op de kop weten te tikken, van zo’n twintig vierkante meter, dus daar kan ze nog het een en ander aan meubels in kwijt. Ik wil heel graag dat ze een boxspring aanschaft, omdat ik er zelf zulke positieve ervaringen mee heb. Een boxspring ligt namelijk heerlijk, door de extreme vering die er in zit, dit is echt ongeëvenaard bij andere soorten bedden. Ik heb er zelf namelijk thuis ook een staan, en daar heeft m’n dochter weleens in gelegen, dus ze wéét hoe heerlijk het ligt. Maar dat vindt mevrouw te pretentieus staan. Ik denk dan, denk alsjeblieft aan je rug, meisje. Maar probeer zo’n post-puber maar eens te overtuigen van je gelijk, daar is geen beginnen aan. Ze wil nu zo’n armoedig houtje touwtje bed uit een of ander groot warenhuis dat binnen een jaar natuurlijk weer kapot is. Wedden dat ze over vijf jaar tijd, als ze er zelf achter is, toch bij me gaat zeuren om een boxspring.